σατιρικό θέατρο
ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
Γ’ ΕΤΟΣ
Δευτέρα 1 Ιουλίου 2024, Σατιρικό Θέατρο | Πάνω Σκηνή, 20:00
Διδάσκουσα Καθηγήτρια: Δέσποινα Μπεμπεδέλη
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΚΟΝΤΟ
ΣΑΜΙΟΥΕΛ ΜΠΕΚΕΤ
Μετάφραση: Μάνθος Κρίσπης
Για τον Συγγραφέα:
Ο Σάμιουελ (Μπάρκλεϊ) Μπέκετ (1906-1989) ήταν ένας πρωτοποριακός, πολύγλωσσος, μουσικόφιλος και εραστής των εικαστικών τεχνών Ιρλανδός συγγραφέας, δραματουργός και σκηνοθέτης, που έζησε στο Παρίσι το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του και έγραψε έργα και στα αγγλικά και στα γαλλικά, τα οποία επίσης μετέφρασε ο ίδιος από τη μία γλώσσα στην άλλη, κάποια και στα γερμανικά. Η δουλειά του, που γινόταν ολοένα πιο αφαιρετική όσο προχωρούσε, αποτελεί μια γυμνή, κωμικοτραγική ματιά στην ανθρώπινη φύση, που συχνά συνδυάζεται με μαύρο και αυτοσαρκαστικό χιούμορ.
Ο Μπέκετ ευρέως θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ου αιώνα, ισχυρά επηρεασμένος στην αρχή από τον James Joyce, έναν από τους τελευταίους μοντερνιστές. Ως επιρροή για πολλούς μεταγενέστερους συγγραφείς, ο Μπέκετ κατατάσσεται συχνά και στους πρώτους μεταμοντέρνους καλλιτέχνες. Αποτελεί, επίσης, έναν από τους δραματουργούς το έργο των οποίων ενέπνευσε στον κριτικό τέχνης και αισθητικής Martin Esslin τον αμφισβητούμενο πλέον όρο «Θέατρο του Παραλόγου».
Ο Μπέκετ, που μετρά συνολικά 23 θεατρικά έργα, 8 μυθιστορήματα, 8 διηγήματα, 6 ποιητικές συλλογές, 5 ανθολόγια σύντομων ιστοριών, 5 δοκίμια, 7 ραδιοφωνικά σκετς, 7 τηλεοπτικές ταινίες και μία για τον κινηματογράφο, αρκετές μεταφράσεις έργων άλλων λογοτεχνών και τόνους αλληλογραφίας, διακρίθηκε με διάφορες τιμές και το 1969 βραβεύτηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, για «το γράψιμό του που - με νέες φόρμες στο μυθιστόρημα και στο θέατρο - επιτυγχάνει την ανύψωση του ανθρώπου μέσα από την αποδόμησή του». (Πηγή: "Oblik Editions", 2023)
Για το Έργο:
Το «Περιμένοντας τον Γκοντό» είναι ένα αριστούργημα - σταθμός της σύγχρονης δραματουργίας και αποτελεί ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του Θεάτρου του Παραλόγου.
Δύο παρίες του δρόμου, ο Βλαδίμηρος και ο Εστραγκόν, μετέωροι σε ένα έρημο τοπίο, περιμένουν κάποιον ονόματι Γκοντό. Σε έναν «ακίνητο» τόπο και στάσιμο χρόνο, η πλοκή κινείται γύρω από τη συνομιλία τους - έναν ά-λογο καταιγισμό από λέξεις με τη μάσκα του διαλόγου-επικοινωνίας - και την αβεβαιότητα της άφιξης του Γκοντό. Ο Γκοντό γίνεται σύμβολο της ελπίδας, της σωτηρίας, των πιθανοτήτων για λυτρωμό και της απαλλαγής από τα δεινά. Δεν έρχεται όμως ποτέ, τουλάχιστον όχι όσο διαρκεί η παράσταση…
Ο Σάμιουελ Μπέκετ με τεχνουργικό και ανάγλυφο τρόπο σκιαγραφεί αυτό που επιδίωκε να στηλιτεύσει το συγκεκριμένο θεατρικό είδος - τον παραλογισμό της σύγχρονης ζωής. Τα παγιωμένα καλούπια της γραφής σπάζουν και εξωλογικά όντα δημιουργούνται, αποδίδοντας έναν αντικατοπτρισμό από παραμορφωμένο καθρέφτη. Ο λόγος είναι ασυνάρτητος και ελλειπτικός και η επικοινωνία μεταξύ των χαρακτήρων δύσκολη. Ζουν μέσα στο κενό, στο τίποτα. Μόνοι, γελοίοι και τραγικοί, απελπισμένοι και έντρομοι μπροστά στο φάσμα του θανάτου.
Ένα βαθιά φιλοσοφικό κείμενο που εξετάζει θέματα όπως ο χρόνος, η ελπίδα και τα αδιέξοδα. Μέσω συμβολισμών και πολυδιάστατης γραφής, ο συγγραφέας δεν φοβάται να χτυπήσει, με σαρκαστική διάθεση, τα σκοτεινά και ευαίσθητα σημεία της ανθρώπινης ύπαρξης. Το έργο παραμένει μια διαχρονική παραβολή για την τάση του ανθρώπου να περιμένει πάντοτε την έξωθεν σωτηρία. Ποιος είναι, τελικά, ο Γκοντό του τίτλου που δεν εμφανίζεται ποτέ; Μήπως ο ίδιος ο Θεός, όπως φανερώνει η παραφθορά του ονόματος στα αγγλικά (Godot, από το God = Θεός); Ο ίδιος ο συγγραφέας δήλωσε, πως ακόμα και ο ίδιος δεν γνωρίζει ποιος είναι ο Γκοντό και ότι εκείνο που τον ενδιέφερε δεν ήταν τόσο ο Γκοντό, όσο το «Περιμένοντας».
Σκηνοθεσία: Δέσποινα Μπεμπεδέλη
Σκηνογραφία/Ενδυματολογία: Δέσποινα Μπεμπεδέλη
Εκτέλεση Φωτισμού και Ήχου: Μύρια Χόπλαρου
Σχεδιασμός Προγράμματος: Μάριος Χριστοφορίδης
Διανομή:
Α’ ΜΕΡΟΣ
Εστραγκόν: Μαρία Δίπλαρου
Βλαδίμηρος: Γεωργία Χρυσοστόμου
Πότζο: Νανά Γεωργιάδου
Λάκι: Απόστολος Ιωαννίδης
Αγόρι: Νατάσα Κύρου
Διανομή:
Β’ ΜΕΡΟΣ
Βλαδίμηρος: Απόστολος Ιωαννίδης
Εστραγκόν: Νατάσα Κύρου
Πότζο: Μαρία Παπαχαραλάμπους
Λάκι: Γεωργία Χρυσοστόμου
Αγόρι: Μαρία Δίπλαρου
Σκηνοθετικό Σημείωμα:
Ο δύσκολος Ιούνιος… Ο μήνας του αποχωρισμού. Δύο χρόνια μαζί. Πολύωρες πρόβες, σκληρές ασκήσεις… φωνή, σώμα, αναπνοή, άρθρωση, ενέργεια, αυτοσυγκέντρωση, αμεσότητα, επικοινωνία, συναίσθημα, ευαισθησία, συνεργασία, συλλογικότητα.
Δεθήκαμε, αγαπηθήκαμε, γίνατε όλα σας παιδιά μου και τώρα… φεύγετε…
Όπου και αν πάτε, σε όποια σκηνή και αν παίξετε,
να θυμάστε πάντα το ‘’ΥΠΟΓΕΙΟ’’ και την ‘’ΠΑΝΩ ΣΚΗΝΗ’’ της Σχολής σας.
Εκεί που κάνατε τα πρώτα σας βήματα. Στα αυτιά σας να ηχούν πάντα τα λόγια των δασκάλων σας.
Γίνετε υπηρέτες του Θεάτρου. Τιμήστε την Τέχνη που διαλέξατε με σεβασμό, με ζήλο, με αφοσίωση.
Ταμένοι και Ταπεινοί.
Καλό δρόμο!
Δέσποινα Μπεμπεδέλη